Najważniejszą i główną arterią Nowego Miasta jest ulica Freta. Tu oddamy jeszcze raz głos dawnemu przewodnikowi (nowe każdy znajdzie):
Ul. Freta (od łać. fretae agri — pola nieuprawne). Odbija się to na jej wyglądzie. Za bramą Nowomiejską, nieskrępowaną murami, jest już stosunkowo szeroka i swobodnie rozbudowana. Dopiero od rogu Świętojerskiej, gdzie wysoki dom narożny z XVIII w. pięknie się z dala zarysowuje, zwęża się i upodabnia do ścieśnionych uliczek staromiejskich, w tym miejscu bowiem dobiega do właściwego centrum Nowego Miasta. Zachowało się tutaj wiele charakterystycznych budowli.
Domy po parzystej stronie należą do skromniejszych, jednak zwarte łukami ich odrzwia, przeważnie drewniane, długie, sklepione sienie, tu i ówdzie drzwi i okienka okute, kraty w arkadach nadproża, nadają tym kamieniczkom specyficzny charakter starej dzielnicy, są echem wyraźnym XVIII w., zachowującym przy tym nieraz tradycje XVII wieku.