ulica Brzozowa

Uliczka biegnąca na tyłach Rynku, równolegle do biegu Wisły, malownicza i ciekawa. Zaczyna się się od Gnojnej Góry (taras widokowy) i zbiega łagodnie w dół ku Mostowej. Ulica ta biegła na terenie nasypowym, poniżej południowo-wschodniego odcinka muru obronnego, od Góry Gnojowej (od wylotu uliczki Dawnej) do ul. Mostowej. Na początku XIV wieku na ten teren wywożono odpadki ze Starego Miasta przez furtę Gnojną (Celną) i Rybaków u wylotu Kamiennych Schodków. W XV i XVI wieku teren ulicy zajmują ogrody i spichlerze. W 1669 nazywano ulicę „między spichlerzami", od 1771 ustala się nazwa Brzozowa. Poprzednie nazwy to Podwalna, Między Spichlerzami, Od Gnojowej Góry, do Mostowej. Nazwa obecna pochodzi prawdopodobnie od brzóz rosnących na cmentarzu Szpitala św. Łazarza, który w XVI wieku znajdował się na rogu Brzozowej
i Mostowej znajdował się szpital św. Łazarza. Zaplecze innego szpitala - św. Jana znajdowało się na drugim końcu blisko Gnojowej Góry, która stanowiła miejskie wysypisko śmieci. Lustracja Dawidsona z 1754 roku wymienia jakimi zawodami parali się mieszkańcy Brzozowej, możemy tu znaleźć pasztetnika, bawełniarza, łaziebnika i aż "trzy panny co z szafką siadają " (!). Jak się okazuje, panny te sprzedawały tzw. towar norymberski obejmujący galanterię, nici, koronki, wstążki, tasiemki itp.

Brzozowa współczesna to między innymi: Lengrenówka - pracownia Muzeum Karykatury (6), Centrum Interpretacji Zabytku - filia Muzeum Warszawy (nr 11/13), Fundusz Odszkodowań Komunikacyjnych (12), poprawki krawieckie i sprzedaż pamiątek (nr 13) , promocja sztuki - Dom Muzyki (14), salon piękności MAKEUP CLUB (20), apartament wakacyjny Charming apartment in the Old Town, Noclegi Renters (22 i 39), apartament wczasowy - Cozy room in the old town (31/33), pracownia rzeźby - 3one33 (31/33).
ulica Bugaj

Ulica Bugaj biegnie wzdłuż podnóża skarpy wiślanej na odcinku między Celną i Mostową. Pierwotnej jej nazwy nie znamy: Korotyński wywodzi ją od słowa „bug" oznaczającego wysuwany na piasek przód łodzi. Bugaj stanowiący część osady rybackiej Piscatoria w XVII wieku nazywany jest Podgórze. Lustracja 1655 daje nam obraz zabudowy ulicy, wzdłuż której stały 24 budynki, w tym 8 spichlerzy. Lustracja Dawidsona z 1754 roku wymienia 18 posesji zabudowanych, w tym kamienic 4, domów 4, spichlerzy 9 i jeden browar. W drugiej poł. XVIII w. większa część Bugaju należała do hetmana W. K. Ogińskiego. Spośród ciekawych budowli stała tu pompa tłocząca wodę z Wisły do Starego Miasta, umieszczona ona była na bulwarku należącym do Konfraterni Kupieckiej. Cała ta osiemnastowieczna zabudowa parzystej strony i ulicy powstała na terenach jeszcze w XVII w. stanowiących część dawnego j koryta Wisły. W końcu XVIII w. Bugaj należał wraz z Rybakami do najładniejszych ulic Powiśla staromiejskiego. Liczba ludności zamieszkującej przy Bugaju osiągnęła w tym okresie sumę 840 mieszkańców, z tego niespełna 100 osób stanu szlacheckiego — przeważnie urzędników. Bugaj był portem Starej Warszawy co odbiło się zarówno na zabudowie (liczne spichlerze i magazyny), jak i na składzie osobowym ludności.

Na Bugaju od lipca 2010 roku mieści się stała wystawa rzeźby plenerowej i pracownia artysty rzeźbiarza Zbigniewa Maleszewskiego - dojście od Mostowej lub od Kamiennych Schodków. Na Bugaju znaleźliśmy jedn ąfirmę Kursy Projektowania Wnętrz CREATOR (3)
ulica Celna

Celna to krótka uliczka łącząca Brzozową z Jezuicką i Rynkiem Starego Miasta. Idąc od Rynku ku Wiśle wyjdziemy na piękny taras widokowy z pomnikiem Siłacza. Możemy podziwiać mosty na Wiśle, prawobrzeżną Warszawę, Zoo, wysokie wieże kościoła św.Floriana na Pradze oraz po prawej stronie Arkady Kubickiego pod Zamkiem Królewskim, a po lewej tarasowe usytuowanie domów na skarpie wiślanej (np. dom profesorów).
Celna posiada dwa ciekawe miejsca nie zawsze dostępne dla zwiedzających. Od Celnej (zdjęcie obok) wchodzą na swoją posesję mieszkańcy Brzozowej 3/5. Jest tam urocze podwórko z rzeźbą kwiaciarki. Drugą ciekawostkę wypatrzymy w bramie Celnej 2/4, gdzie widać grupę rycerzy - to płaskorzeźbę pt. "Mazowia", która została umieszczona tu w 1966 r. Autorem płaskorzeźby jest Edmund Mikołaj Jankowski (1929-2009)

Celna do 1838 r. zwana była Gnojną, jako prowadząca na "Gnojową Górę" (wyznaczone przez władze miejskie wysypisko nieczystości). Nazwa Celna pochodzi od komory wodnej, która na pocz. w. XIX istniała na Bugaju, u wylotu ul. Celnej.

Jedną z ciekawostek Celnej jest płaskorzeźba przedstawiająca zastęp rycerzy - widoczna przez bramę (numer 3) i ciekawa rzeźba kobiety z kwiatami na podwórku - wejście bramą gotycką (niestety zamkniete).
ulica Dawna

Dawna to niewielki łącznik pod dwoma arkadami pomiędzy ulicą Jezuicką i tarasem widokowym na Gnojnej Górze (Brzozowa).
Ulica Dawna powstała zapewne w wieku XVI, wzmiankowana po raz pierwszy w1743 r. jako uliczka bez nazwy "między tyłami Kanoniów y Szkołami Jezuickimi na Gnojową Górę idąca". Uliczka ta dochodziła do murów obronnych, które w tym miejscu miały najprawdopodobniej furtę lub basztę. Długość ulicy wynosiła 43 m, przeciętna szerokość ok. 5 m. (tak piszą autorzy "Szkiców Staromiejskich")
Nazwę Dawna - uzyskała ta uliczka w 1772 r. Kapituła wzniosła po roku 1757 nad wylotem uliczki na ul. Jezuicką podsklepiony arkadowym przejściem aneks, łączący narożną kanonię (ul. Kanonia nr 28/hip. 75) z gmachem Collegium Zaluscianum (ul. Jezuicka nr 4/hip. 73). W aneksie tym mieściło się w 1784 r. mieszkanie proboszcza kolegiaty św. Jana Chrzciciela. Zabudowa zniszczona 1944, odbudowana 1958-60.

Ulica Dawna - pierwsze drzwi na prawo. Tu mieściła się kiedyś redakcja tygodnika motoryzacyjnego - dziś popularny hostel "Kanonia".
ulica Dziekania

Dziekania to uliczka łącząca Świętojańską z Kanonią. Tu w południowe mury katedry wmurowano gąsienicę niemieckiego czołgu z II wojny światowej. Idąc w stronę Kanoni po prawej stronie miniemy budynek zwany ogiś "Sufraganią" - to dzisiejsza siedziba Muzeum Archidiecezji Warszawskiej.

Dawna Dziekania położona na terenach kościelnych wyłączona była spod jurysdykcji miejskiej. Nazwa pochodzi od siedziby dziekana kapituły (przełożonego kanoników). Nad uliczką - od strony Kanonii łącznik (przejście) pomiędzy katedrą i Zamkiem Królewskim - od strony Świętojańskiej dzwonnica katedralna zbudowana w II połowie XVII w. Jak czytamy w Szkicach Staromiejskich: ludność Dziekanii w końcu XVIII w. stanowili: 7 duchownych i kleryków drugie tyle oraz ich służba.

Jedną z ciekawostek Dziekanii jest gąsienica czołgu wmurowana w południową ścianę odbudowanej katedry. Po drugiej stronie Muzeum Archidiecezji Warszawskiej.
ulica Grodzka

Ulica prowadząca od Wybrzeża Gdańskiego (Wisłostrady) do Al. "Solidarności". Jednokierunkowa - wjazd na oznakowanym skrzyżowaniu, z kierunku południowego i północnego. Prowadzi łukiem obok arkad Kubickiego (Zamek Królewski) wzdłuż i nieco pod mostem Śląsko-Dąbrowskim, a także obok pałacu "Pod Blachą", aby połączyć się z Al. "Solidarności", przy wlocie do tunelu trasy W-Z (na wysokości "ruchomych schodów").
ulica Jezuicka

Ulica Jezuicka biegnie równolegle do Świętojańskiej (i do Wisły) od Kanonii do narożnika Celnej, gdzie łączy się z Rynkiem Starego Miasta. Numeracja nieparzysta po stronie zachodniej dotyczy jednej pierzei oznaczonej numerem 1/3. Po stronie wschodniej numeracja zaczyna się od Kanonii i obejmuje 4 kamienice do ulicy Celnej.

Po stronie parzystej, południowej znajduje się wejście przez bramę Dawnej do hostelu "Kanonia", Stołeczne Centrum Edukacji Kulturalnej - Teatr "Młyn", Teatr Małego Widza, Scena Staromiejska, Galeria "Abakus" (nr 4), Polskie Towarzystwo Numizmatyczne, resturacja Świętoszek" (nr 6/8).
Ciekawostką są fragmenty muru kamieniczki - Jezuicka 2/ Kanonia 28 umieszczono tu - Herb Bończa (jednorożec) należy do księdza kanonika Stanisława Bonieckiego (zm. 1558) . Tabliczka nad jednorożcem zawiera m.in. sentencję: "Miej troskę o dobre imię" .
Pierzeja nieparzysta to numer 1/3. Idąc od Kanonii znajduje się tu wmurowana tablica poświęcona Grzegorzowi Przemykowi (pobity śmiertelnie na ówczesnej komendzie dzielnicowej MO), dalej wejście do biur Urzędu Sztanu Cywilnego i Administracji Domów Komunalnych nr 4.
ulica Kamienne Schodki

Uliczka stroma schodząca od Rynku Starego Miasta ku Wiśle - dzieli sie na dwie części. Pierwsza łączy Krzywe Koło i Rynek z ulicą Brzozową. Druga część Kamiennych Schodków nie leży w tej samej osi co "schodki" górne, a 15 metrów w lewo i prowadzi od Brzozowej do ulicy Bugaj biegnącej pod skarpą. Uliczka malownicza, fotografują sie tu wycieczki, pary młode, kręcono tu także filmy i znaleźć ją można na licznych rysunkach i obrazach. Przez wiele lat mieszkała tu powszechnie lubiana aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna - Gabriela Kownacka (ur.25 maja 1952 - zm.30 listopada 2010 ).
ulica Kanonia

Kanonia to właściwie mały placyk położony na tyłach bazyliki św. Jana. Łączy ulicę Jezuicką z Placem Zamkowym. od ulicy Świętojańskiej na Kanonie prowadzi uliczka Dziekania. Jeszcze niedawno miał tu swoja siedzibę teatr Adekwatny prowadzony przez znanego aktora i reżysera Henryka Boukołowskiego (teatr nadal istnieje wystawia głównie w Łazienkach -Teatr Na Wodzie). W miejsce teatru - siedziba parafii Archikatedry pw. św. Jana Chrzciciela ( nr 6). Na Kanonii znajduje się także izba pamięci poświecona pułkownikowi Kuklińskiemu (nr 24). Najbardziej charakterystycznym elementem Kanonii jest dzwon umieszczony tu w 1972 r. Na tyłach katedry stoi figurka Matki Boskiej z 1771 r.
ulica Krzywe Koło

Krzywe Koło to uliczka w kształcie litery - L - obejmująca kamieniczki od Rynku Staromiejskiego od strony północnej - do Nowomiejskiej. Numery parzyste zaczynają się od Kamiennych Schodków idąc stroną prawą, numery nieparzyste lewą.
Numeracja ulicy biegnie od Rynku do Nowomiejskiej. Zaraz za Kamiennymi Schodkami - MUZEUM DOMKÓW LALEK, GIER I ZABAWEK - Oddział Wystaw Czasowych (2/4), Apartamenty Little Home i Crystal Apartment Old Town(6/6a), dalej Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej "Medina" (nr 8), potem Instytut Słowacki (nr 12/14). Na zakręcie Krzywego Koła jest resturacja indonezyjska "Sambal" (1/3), bliżej Nowomiejskiej znajduje się Archiwum Państwowe (nr 7), a po stronie murów staromiejskich przybytek poszukiwany przez turystów - toalety.
ulica Nowomiejska
Nowomiejska łączy Rynek Starego miasta z Nowym Miastem, przecinając Barbakan i łącząc się w kierunku północnym z ul. Freta. Prawie w każdej kamienicy kawiarenka, mała restauracja czy herbaciarnia na piętrze, tu ogromy wybór lodów, hot-dogi, zapiekanki i dla równowagi, sklepy jubilerskie i antykwariat warszawski LAMUS z prawdziwymi "białymi krukami". Na Nowomiejskiej i za rogiem Krzywego Koła wystawiają swoje prace artyści malarze, a figurki drewniane dawnych warszawskich postaci wykonuje się na miejscu.

Numeracja kamienic - nieparzysta po stronie zachodniej idąc od Rynku w kierunku Barbakanu. Są tu m.in.; Bar PRZY DUNAJU, sklep z pamiątkami MIX, (nr 1/3), Bar "Murzynek", lody, desery - z okienka (nr 5), antykwariat LAMUS (nr 7), cukiernia i lody "U Hodunia" (nr 7/9), piwiarnia "Same Krafty" (nr 11/13), sklep jubilerski "Dawid"(nr 15), galeria i antyki "Lapidarium" (nr 15/17).

Strona wschodnia - parzysta: Muzeum Warszawy, piwiarnia "Same Krafty - Multitap" (nr 10), kawiarnia i herbaciarnia "Same Fusy" (nr 10)
ulica Piekarska

Ulica Piekarska biegnie od Zapiecka do Podwala, krzyżując się w swym końcowym biegu z Rycerską. Niegdyś łączyła Rynek Staromiejski z murami obronnymi - dopiero od 1772 r. łączy się z Podwalem. Nazwa ulicy od XV wieku, kiedy po stronie numerów parzystych (północnej) funkcjonowały młyny miejskie.
W 1564 roku odnotowano 17 posesji (wliczając Rycerską) 20 lat później jest już tych posesji było 22. Znajdował się tu również młyn, browar i dwa ogrody.
W końcu XVIII wieku zamieszkiwali przy Piekarskiej szewcy, krawcy, kuśnierze i dwaj piekarze, w domu nr 9 Piotr Zawadzki "trzymał drukarnię" zatrudniając w niej aż 18 drukarzy. Ogółem zamieszkiwało tu wtedy ok. 500 osób.
Kamienice zburzone 1944, odbudowane 1959-61, z wyjątkiem domów nr 7, hip. 129 i nr 9, hip. 130. Po odbudowie wprowadzono nowe numery porządkowe. Współcześnie ul. Piekarska wzbogaciła się o najelegantszy w Śródmieściu przybytek, gdzie "i król piechotą chodził", czyli z angielska WC.

Na Piekarskiej bliżej Podawala i murów staromiejskich mamy dwie niewielkie restauracje: "Portretowa" i "Pod Zegarem". Pod numerem 20 mieści się Muzeum Rzemiosł Artystycznych i Precyzyjnych (dawne Muzeum Zegarów) czynne dla grup zorganizowanych w środy od 10-12.
ulica Piwna

Ulica Piwna występuje w historii Warszawy już w 1353 roku, kiedy to Książę Mazowiecki Ziemowit rozpoczyna budowę kościoła i klasztoru dla zakonu Augustianów.
Piwna jest najdłuższą ulicą Starego Miasta, bowiem jej długość wynosi 250 m. Nazwę swą zmieniała parokrotnie chociaż Pywna występowała już w 1439 roku. W pierwszym okresie swego bytu historycznego zabudowania przy Piwnej były drewniane. W 1478 roku pożar, który powstał przy Dunaju zniszczył całą zabudowę ulicy wraz z kościołem, ocalał tylko klasztor. Odbudowano świątynię, rozbudowano klasztor, dobudowano szpital, ale i warzelnię piwa. Augustianie (sprowadzeni z Czech) słynęli z temperamentu i do abstynentów nie należeli. Nocne muzykowania sprowadziły na nich kiedyś gniew biskupa, natomiast kilkuwiekowe tak miłe dla ucha zamiłowanie, dało im wielką sławę wśród mieszkańców stolicy. Nawet ogłoszenia uroczystości kościelnych odbywały się z wieży, przy użyciu trąb i kotłów. Od czasów wcielenia Mazowsza do Korony właśnie na terenie kościoła Augustianów odbywały się sejmiki szlacheckie, stąd też i częste zatargi i szabel dobywanie. Na Piwnej zamieszkiwało sporo rzemieślników z przewagą krawców, w okresie nieco późniejszym spotykamy tu już zamożniejszych mieszczan, kupców, złotników oraz urzędników królewskich.
Według spisu ludności z 1792 roku ulica ta wraz ze Świętojańską miała największe zaludnienie. Naliczono wówczas 1.100 osób. Charakterystyczne jest, że w tym okresie nazwę ulicy i jej tradycję podtrzymywało 11 szynkarzy.
Jedną z najpopularniejszych postaci ulicy Piwnej był Antoni Magier (1762-1837) mieszkający przez całe swoje długie życie pod numerem 47/95 . Był to, fizyk, meteorolog, pamiętnikarz, profesor, ale też dziwak i plotkarz. Autor słynnej "Estetyki Miasta Warszawy".
Ten mały rys historyczny uwidacznia nam jak słynna to od wieków ulica, skoro również Wiech (Stefan Wiechecki) umieścił tu swoją "Cafe Pod Minogą", a warzone nie tylko tu piwo weszło do znanej wszystkim piosenki .." bo na Piwnej jest piwo".

Piwna - numery nieparzyste (strona zachodnia): Pub "Królewski" (3), sklep z minerałami "Mineral shop" (5), Galeria Bursztynu (7), usługi szewskie (13), pamiątki, biżuteria (13), sklep jubilerski "Szkatułka" (15), sklep jubilersko-pamiatkarski (19), restauracja "Pod Herbami" (21/23), upominki, biżuteria (25), restauracja "Kmicic" (27), sklep odzieżowy dla Pań (29), Muzeum Farmacji (33), Galeria Domu Aukcyjnego ALTIUS (37), warzywa i owoce - filia delikatesów (39), sklep jubilerski Warsaw Jewellery (41), Galeria Stuki Matejkowskich (43), Delikatesy ML (47)

Piwna - numery parzyste (strona wschodnia): pamiątki "Polish Folk" (4), restauracja "Karmnik" (6), pracownia krawiecka Józefa Błońskiego (10), pamiątki (12), sklep jubilerski f-my Schubert (12/14), Drink Bar "Bernard" (14), sklep jubilerski (16/18), slep z bursztynem (20), Caffe Shabby Chic (24), sklep jubilerski f-my Schubert (26), Galeria Plakatu (28/30), restauracja "Zapiecek" (34/36), sklep spożywczy "Krówka" (38), sklep odzieżowy "Run Colors" (40), Oddział Warszawski Stowarzyszenia Historyków Sztuki (44), restauracja Gruzińska "Georgian Cuisine" (46)
ulica Podwale

Ulica Podwale otacza Stare Miasto od zachodu i biegnie łagodnym półkolem od Placu Zamkowego do Barbakanu, czyli od Senatorskiej do Nowomiejskiej. Ulica ta ma same numery nieparzyste, strona parzysta to fosa pod murami staromiejskimi i alejka spacerowa. W okresie międzywojennym Podwale było zabudowane obustronnie. Ulica jednokierunkowa (strefa płatnego parkowania), wjazd od strony Miodowej - Senatorskiej, wyjazd ul. Kilińskiego do Długiej. Na Podwalu znajdują się dwa pomniki; Jana Kilińskiego (róg Piekarskiej) i Małego Powstańca (obok Wąskiego Dunaju), a także kamień pamiątkowy oznaczający miejsce gdzie stał dom w którym mieszkała Maria Konopnicka (północna strona Piekarskiej)

Na Podwalu dominują małe restauracje, jadłodajnie, pizzerie i kawiarnie. Od Placu Zamkowego - w stronę Barbakanu: resturacja "Warszawski Sznyt" (1), pałac Branickich (3/5), pizzeria "Pięć Po" (5), stołówka Zakładu Doskonalenia Zawodowego (15), zapiekanki K. Hoduń (17), pierogarnia "Gościniec", Cafe "Marcinek" (19), Organic Caffe (19), drinks and more "Przed i Po" (19), pizzernia "UFO" (19), piekarnia i cukiernia "Krzosek" (19), kebab "La Nafoura" (19), Zarząd Terenów Publicznych (23), restauracja "Kompania Piwna" (25), klasztor (27), restauracja "The Mexican" (29).
ulica Rycerska

Ulica Rycerska, to mała wąska uliczka biegnąca wzdłuż murów staromiejskich, w większości nieprzejezdna. Dawniej zabudowana również po stronie murów. Jej pierwszy fragment rozpoczyna się od klasztoru na tyłach kościoła św. Marcina, potem przecina Piekarską, Wąski Dunaj i kończy bieg na Szerokim Dunaju. Zamyka ją pomnik rycerza.
Rynek Starego Miasta

Rynek Starego Miasta wytyczony został na przełomie XIII i XIV w. - to główny plac Warszawy do XVIII w. Było to miejsce wieców politycznych, demonstracji, a przede wszystkim miejsce targowe. Dziś to miejsce spacerowe, gdzie w letnim ogródku można zjeść dobre lody, a także posilić się daniem konkretnym - podziwiając obrazy i obrazki staromiejskich artystów. Tu odbywają się letnie koncerty np. Jazz na Starówce, a zimą zaprasza staromiejskie lodowisko pod ogromną choinką sięgająca dachów i kiermasz świąteczny.
Rynek łączy większość staromiejskich uliczek - tu znajdziemy najwięcej restauracji, kawiarni, sklepów z pamiątkami i wyrobami dawnych i współczesnych artystów. Staromiejski Dom Kultury, Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza i Muzeum Historyczne m. st. Warszawy, są tu też galerie sztuki. Stąd wszędzie blisko; nad Wisłę, na Nowe Miasto, do Centrum i na Mariensztat.

Numeracja kamienic Starego Rynku rozpoczyna się na stronie Zakrzewskiego od narożnika łączącego Rynek z Celną i Jezuicką i biegnie dalej stroną Kołłątaja mijając po drodze Świętojańską i Zapiecek. Numery nieparzyste kończą się na rogu Wąskiego Dunaju i Nowomiejskiej; Bistro Warszawa (1), Caffe Keks (3), resturacja "Bazyliszek" (5/7), kawiarnia "Bazyliszek" (9), sklep jubilerski Amber (9), poczta (17), kantor wymiany walut (17), apteka (17), piwnica Wandy Warskiej (19), Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej (21), restauracja "Kuchnia Warszawska" (21), informacja turystyczna (21), Muzeum - Świat Iluzji (21), kantor wymiany walut (23), pamiątki (23), biuro turystyczne "Kresy" (25), pamiątki (25), resturacja "U Fukiera" (27), Instytut Historii PAN (31).

Numeracja parzysta kamienic Rynku Starego Miasta biegnie stroną Barssa od Jezuickiej i Celnej, mija Krzywe Koło i kończy się na stronie Dekerta przy Nowomiejskiej; Staromiejski Dom Kultury, redakcja "Syrenki" (2), Muzeum Bursztynu (4/6), sklep "Bursztynek" (8), sklep jubilerski Galeria Metal (8), restauracja i bar "Latem" (10), Dom Sztuki Ludowej "Cepelia" (10), restauracja "Rynek" (12), restauracja "U Barssa" (14), pierogarnia "Zachcianek" (16), restauracja "Romantyczna" (18), Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza (20), Muzeum Marii Dąbrowskiej (w przygotowaniu) (22/24), restauracja "Kamienne Schodki" (26), Muzeum m.st. Warszawy (28-36), kawiarnia "Lapidarium" (34).
ulica Steinkellera

Uliczka brukowana, prowadzi od ulicy Bugaj, łukiem wspinając się w poprzek skarpy w kierunku podnóża Zamku Królewskiego (ściana wschodnia). Uliczka z dwoma wąskimi chodnikami, opasana częściowo murem oporowym, który przy pomocy odpowiednich kotw z wielkimi widocznymi śrubami zabezpiecza skarpę przed osuwaniem się.
Patron ulicy to Piotr Antoni Steinkeller (1799-1854) – przedsiębiorca i bankier, pionier polskiego przemysłu.
ulica Szeroki Dunaj

Szeroki Dunaj to mały zaciszny placyk pomiędzy Wąskim Dunajem i murami obronnymi. Placyk słynny kamienicą, gdzie mieszkał sam Jan Kiliński (1760-1819) najsłynniejszy warszawski szewc, bohater insurekcji kościuszkowskiej. Na Szerokim Dunaju mieści się malutkie muzeum Cechu Rzemiosł Skórzanych.
Do połowy w. XIX nie rozróżniano Wąskiego i Szerokiego Dunaju, oba nazywane Dunajem od strumienia który stąd wypływał do fosy. Od 1631 Szeroki Dunaj był targowiskiem ryb, jednak handlarkom zezwalano tylko na sprzedaż ryb solonych, ponieważ przywilej sprzedaży ryb świeżych posiadały rybaczki i śledziarki handlujące na Rynku Starego Miasta. Od ok. 1800 r. na Szerokim Dunaju zaprowadzono targ warzyw i kwiatów, targ ten funkcjonował aż do lat dwudziestych XX w.

Szeroki Dunaj to m.in.; restauracja "Stolica" (1/3), sklep jubilersko-pamiatkarski "Marysieńka" (7), Muzeum Cechu Rzemiosł Skórzanych (10), resturacja piwna "Maryensztadt" (11), bar i bistro "Ukryte" (13).
ulica Świętojańska

Ulica Świętojańska położona równolegle do biegu Wisły - łączy Plac Zamkowy z Rynkiem Starego Miasta. To główna ulica warszawskiej Starówki, tu znajduje się Bazylika Archikatedralna p.w. Męczeństwa św. Jana Chrzciciela - jedna z najstarszych świątyń warszawskich, oraz Kościół Matki Boże Łaskawej (Świętojańska 10) nazywany także kościołem Jezuitów. Kilka kawiarenek, restauracje, cukiernie, pub, sklepy z pamiątkami i wyrobami jubilerskimi, prasa, a także usługi: optyk, grawerstwo, rękawicznik (!).

Ulica Świętojańska wytyczona została przy lokacji w. XIII/XIV, stanowiła odcinek głównego szlaku komunikacyjnego miasta (Świętojańska - Rynek - Nowomiejska). Wiodła z Rynku do grodu, stąd jej pierwotna, od w. XV do pocz. w. XVII, nazwa: Grodzka, platea Castrensis. W w. XVII zmiany nazwy: ul. Zamkowa, ul. Św. Jana, od wezwania kościoła kolegiackiego.
W. XV-XVI wieku istniało tu sześć posesji mieszczańskich wytyczonych na gruncie miejskim, przylegającym do bloku rynkowego (numery hip. 5-8), kościół kolegiacki Św. Jana pomiędzy dwiema uliczkami poprzecznymi do ul. Świętojańskiej oraz sześć posesji wydzielonych z gruntów książęcych (nry hip. 2-3, 88), nadanych duchowieństwu (Mansjonaria, Psałteria), szkole parafialnej i mieszczanom.
W latach1598-1626 na gotyckich piwnicach dwóch zburzonych kamienic i uliczce przy kolegiacie wzniesiono kościół jezuitów (nr hip. 5). Ostateczna zabudowa tej pierzei, przetrwała do zniszczeń w 1944, ukształtowała się po przekształceniach związanych ze zmianami własnościowymi w. XVII-XIX. Zburzoną w 1944 r. zabudowę ulicy odbudowano w latach1953-59, przywracając dwa przejścia łączące ul. Świętojańską z ul. Piwną.

Ulica Świętojańska - ropoczyna numerację swoich kamienic od Placu Zamkowego i kończy przy Rynku Starego Miasta.
Numery nieparzyste - strona zachodnia: Biblioteka Publiczna (5), - "Piwnica pod regałam" multimedia (5), czytelnia naukowa (5/2), biżuteria srebrna z bursztynem MK Jubiler (7), AAA Stay - Warsaw Old Town Apartments (7), Elegant Apartment Royal Castle (9/6), pracownia rękawiczek (9), sklep jubilerski Schubert (9), noclegi Renters PL (11/7), pierogarnia "Zapiecek" (13), "Gospoda pod Zygmuntem" (15), cukiernia Strzałkowski (15), siedziba SPPWTK, Rada Osiedla Staromiejskiego, Pełnomocnik d.s Starego i Nowego Miasta (17/9), cukiernia (21), sklep jubilerski (23), upominki "Souvenir City" (23/25), sklep indyjski (27/29), resturacja i pub "Celibar" (27/29), kios z prasą, trafika (31), upominki - "Mix-shop" (31)

Numery parzyste - rozpoczyna kamienica Kościelskich wczesniej zwana Mansjonarią; restauracja "Polka" (2), Castle Inn - Hotel *** (2), Stasher - Luggage Storage Old Town - przechowalnia bagażu (2) zakład optyczny + badnie wzroku M. Kumoń (4), gofry-lody (4/6), usługi grawerskie Panasiuk (6), Katedra św. Jana (8), Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej - kościół Jezuitów (10), pamiątki (12AB), pracownia jubilerska "Turkus" (12 AB), sklep z upominkami (12), sklep "August" (14), sklep jubilerski - Galeria "Barbara" (14).
ulica Wąski Dunaj
Wąska uliczka staromiejska łącząca Rynek Starego Miasta z ul. Podwale. Zamyka ulicę Piwną, a także sąsiaduje z Szerokim Dunajem, przecinając jeszcze przed murami staromiejskimi uliczkę Rycerską.
Nazwa ulicy pochodzi od strumienia (Dunay), który wpływał do fosy. Zabudowa Dunaju w XV wieku była przeważnie drewniana, zniszczona w większości w pożarze 1478 roku.
Ulica dochodziła do linii murów miejskich, gdzie stała baszta, zastąpiona 1598-1612 bramą zwaną Nową, a od połowy w. XVII Poboczną. Przed 1655 zwężono przyrynkowy odcinek ulicy, której część zajęła kamienica miejska (ul. Nowomiejska nr 1). Po rozebraniu w 1804 Bramy Pobocznej, Wąski Dunaj zyskał pełny wylot na Podwale. Pierzeje wsch. odcinka ulicy tworzą boczne elewacje budynków ul. Nowomiejska nr 1 i Rynek nr 31- ul. Piwna nr 48 oraz dalej na zach. kamienica ul. Piwna nr 53. Pozostałe domy pierwotnie, niektóre aż do w. XVIII, drewniane, pierwsze murowane powstały w. XVI (nr 10, częściowo nr 12 i nieistniejący d. nr 7/9,). Na narożniku nie istniejącej dziś ul. Żydowskiej (zw. też Abrahamowską), wybiegającej od Wąskiego Dunaju ku pd. (między nr 5 i 7/9) i następnie załamującej się ku zach. i dochodzącej do ul. Rycerskiej, stała w. XIV-XV drewniana bożnica.
Zabudowa zniszczona 1944, odbudowana w latach 1949-62, oprócz domu nr 7/9. Po odbudowie zmieniono numery porządkowe nieparzystej strony ulicy.

Numery parzyste: 4/6/8 to jedna pierzeja: restauracja "Kwiaty Polskie", szlifirnia kamieni szlachetnych - firma S. Zdanowicz, Pizzeria "Ciao Napoli" i sklep spożywczy Carrefour Ekspress 24h. 12/18 - sklep z pamiątkami (dawny antykwariat sztuki).
Numery nieparzyste 3 - "Silver Studio" - pracownia jubilerska
Plac Zamkowy

Plac Zamkowy otwiera Stare Miasto od strony Krakowskiego Przedmieścia. Położony u stóp Zamku Królewskiego, łączy wychodzące zeń ulice: Senatorską, Podwale, Piwną i Świętojańską. Tu "parkują" dorożkarze, tu zatrzymuje się kolejka staromiejska, czy okresowo tramwaj konny albo dyliżans pocztowy. Pod Placem Zamkowym biegnie tunel łączący Al.Solidarności z mostem Śląsko-Dąbrowskim (komunikacja tramwajowa i autobusowa). Od strony wschodniej - najbardziej eksponowane budynki to oczywiście Zamek Królewski, a niżej na skarpie Pałac Pod Blachą, na południe kościół akademicki św. Anny, od zachodu kamienice mieszczańskie (kamienica Johna z odnowionymi ruchomymi schodami), od północy mamy odrestaurowane Mury Obronne, potem kamieniczki numerowane 1/13 (na rogu Piwnej kamienica z ciekawą płaskorzeźbą - Dom pod Pelikanem), w północno-wschodniej części placu, w głębi, mieści się "najważniejszy" w Warszawie Pałac Ślubów.

Od strony Wisły: Zamek Królewski i Pałac "Pod Blachą". Od strony zachodniej numeracja nieparzysta obejmuje pierzeję 1/13: przy murach obronnych - kwiaciarnia "Zamkowa", Galeria "Plac Zamkowy", informacja turystyczna WCiT, restauracja-pizzeria "La Dolce Vita", restauracja "Przy Zamku". Mijając Świętojańską w głębi placu: Castele Inn - Art Hotel, 10 - toalety publiczne (płatne), pizzeria "Pizza Hut", siedziba Staraży Miejskiej, Towarzystwo Przyjaciół Warszawy, 6 - kawiarnia "Cafe Zamek", Pałac Ślubów, studio fotografiki ZPAF "Galeria Obok", 8 - galeria fotografii "Stara Galeria".
ulica Zapiecek


Ulica Zapiecek to właściwie nie uliczka, a placyk uliczką zwany o długości zaledwie 36 metrów. Powstało to miejsce z dawnej Piekarskiej i to pewnie przez przypadek. Zawaliła się kiedyś kamienica na rogu Świętojańskiej i już jej nie odbudowano, tak poszerzona Piekarska stała się Zapieckiem. A działo się to w 1831 roku. Nazwę Zapiecek ustalono podobno w 1770 roku, a wszystko przez młodego złodziejaszka, co nocą zakradł się po kiełbasę, a uciekając z pachnącą zdobyczą ukrył się w mieszkaniu pewnego szewca. Dostał się do tego mieszkania przez komin, a ukrywszy się ze zdobyczą na zapiecku szewskiego domostwa, przesiedział tam dni parę. Inna historia mówi o piecu do wypalania wapna, który na rozkaz starosty wtedy rozebrano, a skoro pieczono na Piekarskiej to i za piecem czyli na Zapiecku pachnieć świeżym chlebem też musiało.
Jak czytamy w "Szkicach Staromiejskich" (Warszawa 1955 wyd. SZTUKA) Zapiecek to krótka (ok.36 m) i stosunkowo szeroka uliczka, stanowiąca raczej rodzaj placyku pomiędzy południowo-zachodnim narożem Rynku, a ulicą Piwną - stanowi przedłużenie Piekarskiej. Uliczkę ta zwano dawniej (1743) Poprzeczną.
Rozszerzenie tej uliczki do placyku o obecnym kształcie datuje się na rok 1831 gdy zawaliła się kamienica Wagnerów (hip.9) przy Świętojańskiej i nie została odbudowana. Nazwa Zapiecek datuje się od 1770 roku (Kurier Warszawski z 1848 r. nr 141).
W XIX wieku na Zapiecku odbywał się bardzo popularny w Warszawie targ "na gołębie" i ptaki śpiewające.
Stanisław Wiechecki (Wiech) na rogu Zapiecka i Piwnej umieścił swoja słynną "Cafe pod Minogą"